Όταν γαντζώνεσαι επάνω μου
Φυσάει απ το παράθυρο μας εκείνο το ανοιξιάτικο αεράκι.
Όταν με κοιτάς στα μάτια
Σαλπάρει αθόρυβα το πλοίο της γραμμής
Όταν παραδίνεσαι στα χέρια μου
Αρχίζει η ψαλμωδία των χαιρετισμών
Όταν περιμένεις ένα νεύμα μου
Αρχίζω και μιλώ
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
σαν να ξυπνάμε τ'όνειρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήτότε μόνο..
χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω...
οι λέξεις σου βγάζουν ανάσα ζωής!
Χρόνια πολλά!
Δέσποινα