Σάββατο 3 Απριλίου 2010

τοτε μονο

Όταν γαντζώνεσαι επάνω μου
Φυσάει απ το παράθυρο μας εκείνο το ανοιξιάτικο αεράκι.
Όταν με κοιτάς στα μάτια
Σαλπάρει αθόρυβα το πλοίο της γραμμής
Όταν παραδίνεσαι στα χέρια μου
Αρχίζει η ψαλμωδία των χαιρετισμών
Όταν περιμένεις ένα νεύμα μου
Αρχίζω και μιλώ

1 σχόλιο:

  1. σαν να ξυπνάμε τ'όνειρο...
    τότε μόνο..
    χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω...
    οι λέξεις σου βγάζουν ανάσα ζωής!
    Χρόνια πολλά!
    Δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή