Τωρα που τα ματια σου στερεωσαν και με κοιτουν συνεχεια σιωπηλα
Τα φρυδια μειναν ακινητα
Το χαμογελο μισοτελειωμενο
Και μονο τα μαλλια σου ανεμιζουν απ το ανοιξιατικο αερακι των αρχαιων πασχαλιων
Ειμαστε μακρυα
Πώς γινεται και τα μαλλια σου κουνιουνται σ’ αυτη την φωτογραφια σου ;
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου