κενο

Κατι μου διαφευγει

Κατι που θυμιζει εκπροθεσμη προσπαθεια επικρατησης μυθων

Κατι που μοιαζει ερειπια αρχαιων κολονων
πεσμενων μεσα σε συγχρονο τοπιο, ασυνδετων αλλα συμπασχουσων

Κατι που μυριζει ανοιξιατικο αερακι κοντα σε θαλασσες γκαστρωμενες
απο βυθισμενους κοσμους που περιμενουν
και αλλοιωνουν τον τροπο που μιλαμε, που χαιρετιομαστε, που αγαπαμε

Κατι που εχει γευση δροσερου σταφυλιου
πανω σε τραπεζακι προσφυγικου καφενειου την ωρα καλοκαιρινου απογεματος

Κατι που θυμιζει απαντηση και αμυνα
σε ηρωες και ριψασπιδες, πλανες,εκτιμησεις,σκοτοδινες, δικαιωσεις και απολογιες

Κατι που τυλιγει σαν γλυκεια ζεστασια υγρης ομιχλης
τις θολες υποσχεσεις των φιλων μου στα κοριτσια

Κατι μου διαφευγει

Σαν ενα κενο μεσ' την πληροτητα