Οταν ακουσεις τα φορτηγα ναρχονται να ξεσηκωσουν το σπιτικο μας
Πετρινη μορφη σκαλισμενη με την σεμνοτητα της αθορυβης λυπης
Σαν και πρωτα
Με μια σταθερα καθοδικη πορεια θα ζησεις
την εναλλαγη των ξεχασμενων ειδωλων σου πανω στο μετωπο μου
Και μεσα στο κρυο ενος μουσκεμενου μονολογου
Περισσευουμενη η αληθεια θα μας βαραει
Θα κατεβασουμε το κεφαλι
Και θα ξεκινησουμε να κανουμε την τυχη μας χώρια
Με γεματο το στομα απο γευσεις σημαδεμενων εποχων
Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου