Πριν παρουμε την επισημη θεση μας

Μικροι ουρανοι απλωμενοι
πανω στον παλιο μπουφε με την αμετακινητη συμπραξη των διακοσμητικων

Χρονια που περασαν χωρις ντροπη, χωρις συνεπεια

Μεταλλαγες ιδεων, βουλησεων και πραξεων
μ αποτυπωματα που αφησε πανω τους ο χρονος και το πληθος

Σφαλματα, μεταμελεια, γνωση και δυναμη ξανα

Μεσα, εξω και γυρω απο λιμανια και σιδηροδρομικους σταθμους
με μεταναστες στην ιδια τους την χωρα

Ομιχλη διασκορπισμενη απο εναλασσομενα πολυχρωμα φωτα
και μουσικες δυνατες και λαοπλανες

Πονοι στο σκοταδι απ την μελανια στο χερι που μ αφησε το απελπισμενο δαγκωμα σου στην πλατεία προχτες

Ταραχη και ανισορροπιες σε τεντωμενες νευρικες διακλαδωσεις του μυαλου
και ασπρα σπορια στην παραλια
να λεμε, να λεμε
και μετα να σωπαινουμε αναιρωντας

Αγίασμα και παρακαλια μεσα σε μικρα μπουκαλια
που τα κουβαλαμε μαζι μας και τα προσφερουμε δωρεαν
σ ανταλλαγμα απαλλαγων, συγχωρησεων και υποσχεσεων

Βροχες που αιωρουνται
πανω απο ολονυχτίες μεσα σε στενα σοκακια με ετοιμοροπα σπιτια

Ξεφτια ποιηματων, συμβολα ξεχασμενα, απατημενα, ολεθρια
που προστατευουν μητρικα την ορμη μας

Πελαγοδρομιες σ ‘ ανακατα σχεδια πολυσυνθετων μετασχηματισμων
κι αντανακλασεις παραδοσης πανω στο χνουδι της κοιλιας σου

Με το να αφηνομαστε μεσα σ αυτο το στροβιλο
χανουμε κατι που ακομα το μεγεθος του δεν ξερω

Εκεινο που ξερω ειναι οτι πριν παρω την θεση μου σεμνα πανω στον μπουφε
αναμεσα στα επαργυρα

Θαταν λυτρωτικο
επτά σταγονες ανοιξης με αναμονη καλοκαιριου σ’ ενα ασπρο φλυτζανακι

Στο ξαναλεω μ αλλα λογια

Εδω η βια, εδω κι ο καταποντισμος