AΒΑΤΟΣ ΓΗ

Η μνημη δεν διαιρειται ουτε μοιραζεται
και η ασκητικη με προσαραξε

Ημιθανης παλαιοθεν και υστερος ενθεος,
μεσ την κραιπαλη στριμωχτηκα και αναλωθηκα

στο αξιον εστι του ερωτα

της καθε υπερποντιας επιθυμιας και ονειρωξης

Αναρωτηθηκα ποιο μιγμα αρωματων
βαφει στιλπνα τις ατελειωτες νυχτες των αγοραιων ονειρων μας

στους δισεκτους χρονους

Αργησα να μαθω να ερμηνευω τον ηχο των βηματων μου

οταν σερνομουν ως θεομορφος και τρανος ρηγας

μεσα στα απονερα αφιλοξενων γειτονιων

Κερδισα αψεγως την νυχτα με το σπαθι μου

μεσα απο τις αντιδονησεις των αγρυπνιων μου

και αυτοανακυρηχθηκα αντροκαρδος

Τι αραγε προηγειται
Τι επεται
Τι οριζεται ως αξιοπρεπης παραδοση και παραδεισος
Και ποτε εγειρομαστε

απο τα στασιδια μας,

σακατεμενοι απ τις προσευχες μας
και γονηπετεις πια,

να αφουγκραστουμε των Αγιων τους ψιθυρους

και τις αμφισημες προφητειες τους,
οτι ολα τελειωσαν

Οταν θα εχω ολοκληρωσει την απαγγελια της μυσταγωγου Οδυσσειας

του εξαναγκασμου της ολης μου υπαρξης

Κι οταν συναισθανθω τι εχει χαθει

Μια ασεληνο νυχτα
μ ολα τα τερατωδη μυστικα και τις ατερμονες μνημες μου
η θαλασσα,

η θαλασσα
θα με ρουφηξει και θα με καταπιει αυτανδρο

Η εσχατη γαληνη και το μεγαθυμο μηδεν

Εν γη αβάτω